uniwersytet zielonogUrski

Magnificencja Czesiu i funfle z Senatu UZ nie próżnują. Dzień i noc, wszystkie weekendy, święta kościelne i państwowe i każdy dzień wolny od pracy poświęcają redukcji zadłużenia zielonogórskiej alma mater. A że robią to po zielonogursku – to po dwóch latach bilans jest następujący – 3,5 mln + 5 mln + 0,1 mln strat.

 Zaczęło się od zwrotu ministerialnej dotacji, którą wydano niezgodnie z przeznaczeniem. Genialny rektor Czesiu być może nie doczytał urzędowego okólnika, w którym wyraźnie określono cel, na jaki mają zostać wydane pieniądze. I zamiast na podwyżki przeznaczył je na tak zwaną „bieżącą działalność uczelni”. Podobny los spotkał kasę z funduszu świadczeń socjalnych. Ta zamiast na świadczenia socjalne także przeznaczona została na „bieżącą działalność uczelni”.

Trudno się dziwić Ministrowi, który upomniał się o swój szmal (5 mln). Nie dziwi także decyzja niezawisłego Sądu, który nakazał zwrócić forsę z funduszu socjalnego (3,5 mln) zasądzając jednocześnie pokrycie kosztów sądowych (0,1 mln). Dziwi jednak to, że na najwyższych szczeblach Uniwersytetu Zielonogórskiego występuje zjawisko braku umiejętności czytania ze zrozumieniem. Wystarczyło przeczytać pismo Ministra czy Kodeks Pracy dwa, trzy razy aby nie oddawać dzisiaj góry forsy.

 Wszyscy w redakcji ubolewamy nad takim rozwojem wypadków. Żal nam pracowników, którzy będą musieli kolejną dziesięciolatkę obyć się bez podwyżek. Żal nam Senatorów, którzy odbiorą nagrody z „Wybitne Osiągnięcia Organizacyjne”. Żal nam także naszego ukochanego JM Rektora prof. Osękowskiego, którego – na wieść o zwrocie gotówki –  zapewne po raz drugi w życiu dopadnie syndrom samotności.

Pani Jadzia, by osłodzić sobie nieco życie, wybiera się na lody. Będzie na deptaku, w barze Niger około godziny 11.30. I zaprasza wszystkich rozgoryczonych pracowników UZ, by i oni osłodzili sobie żywot na tym lubuskim padole. Ona stawia.